Demokratyczne podejmowanie decyzji to o wiele bardziej skomplikowany proces niż się na pierwszy rzut oka wydaje. Zwrot "Procedura Parlamentarna" brzmi bardzo poważnie i zawsze wyobrażałem sobie, że to nie jest dla zwykłych śmiertelników, aż w Kanadzie przekonałem się, że można to stosować na co dzień. W Instytucie Technologii, gdzie uczyłwm, większość decyzji podejmowana była w ten sposób.

Procedura wygląda, mniej więcej, tak. Każdy może zgłosić wniosek. Aby cokolwiek dalej zostało z tym wnioskiem zrobione, ktoś musi go poprzeć. Jeśli nikt wniosku nie poprze, sprawa umiera śmiercią naturalną. Dlatego dobrze jest, jeśli wnioskodawca przed spotkaniem zorientuje się, jakie jest zainteresowanie sprawą i znajdzie co najmniej jednego poplecznika, który będzie miał odwagę go na spotkaniu poprzeć.

Ktoś mówi, na przykład: "Zgłaszam wniosek, żeby na spotkaniach była podawana kawa". Ktoś inny dodaje "popieram". W tym momencie wniosek wchodzi na wokandę (w Kanadzie mówi się "na stół", co brzmi bardziej zachęcająco). Prowadzący powie: "Mamy na wokandzie wniosek, żeby na spotkaniach była podawana kawa. Otwieram dyskusję" i udziela głosu chętnym, zwracając uwagę, żeby wypowiedzi "za" i wypowiedzi "przeciw" były wypowiadane na zmianę. Czyli, jak z tego wynika, przed zabraniem głosu, dobrze jest wiedzeć z jakiej pozycji się ten głos zabiera (jeśli nie mam zdania, to po co się odzywać?).

W trakcie dyskusji może okazać się, że wniosek wymaga uzupełnień (nie wszyscy piją kawę, kto za to będzie płacił?, itp.) Uzupełnienie zgłaszane jest w podobnym trybie, jak wniosek, na przykład ktoś stwierdza: "Proponuję, żeby - jeśli będzie kawa na spotkaniach - była podawana tylko zainteresowanym i nie z pieniędzy klubowych, ale za własne pieniądze kawoszy". Jeśli ktoś poprze poprawkę, poprawka wchodzi na wokandę i jest dyskutowana, a oryginalny wniosek jest chwilowo zawieszony. Do poprawki może być zgłoszona następna poprawka itd. aż na którymś etapie dyskusja się wreszcie zakończy i nastąpi głosowanie na temat poprawki (do poprawki, do poprawki..).

Po przegłosowaniu poprawki (na tak lub nie) wraca się do dyskusji wyższego szczebla itd. aż do oryginalnego wniosku. W czasie dalszej dyskusji nad wnioskiem mogą być zgłaszane następne poprawki. Na przykład nie przeszła poprawka "za własne pieniądze" i następna poprawka proponuje "za pieniądze Przewodniczącego". Przegłosowanie poprawki wcale nie znaczy, że wniosek jest automatycznie zatwierdzony, tylko że: jeśli wniosek będzie zatwierdzony, to z tą poprawką. Jak dobrze pójdzie, Prezydent może się dowiedzieć, że od następnego spotkania ma przynosić z sobą pięć litrów kawy w termosach (a szklanki załatwi Mistrz Pozytywnego Myślenia).

Demokracja nie jest łatwą rzeczą... To są tylko bardzo podstawowe elementy Procedury Parlamenternej. Rozróżnia się, na przykład wiele rodzajów wniosków z nieco różnymi sposobami traktowania. Jest też wiele sztuczek, które mogą uniemożliwić doprowadzenie do głosowania nad wnioskiem. Poprawką do wniosku, na przykład, może być odroczenie dyskusji na czas praktycznie nieograniczony...

Procedura Parlamentarna stosowana jest na spotkaniach w czasie wolnych wniosków (Program Spotkania), jak również na zebraniach Zarządu.