Pozytywne myślenie jest jedną z ważniejszych umiejętności rozwijanych w Klubie. Polega ono na świadomym koncentrowaniu się na pozytywach tego, co nas otacza: ludzi, zdarzeń i sytuacji. Hasło "pozytywne myślenie" często mylnie utożsamiane jest z "propagandą sukcesu", dlatego warto dokładniej określić, czym jest - a czym nie jest - pozytywne myślenie.

Pozytywne myślenie, to przede wszystkim, opieranie się na mocnych stronach człowieka, a nie podkreślanie jego słabości, umiejętność zauważania w ludziach i ułatwianie im dostrzegania talentów i pozytywnych cech, jakie posiadają. To zauważanie i rozwijanie swoich pozytywnych stron, zdolności i zainteresowań, a także związana z tym odpowiedzialność za zidentyfikowanie i wydobycie na światło dzienne swoich talentów i uzdolnień w procesie świadomego odkrywania siebie.

Pozytywne myślenie to także dostrzeganie pozytywnych aspektów wydarzeń. W każdej sytuacji można zmusić się do zauważenia czegoś pozytywnego, nawet jeśli jedynym pozytywem, jaki nam przychodzi do głowy, jest lekcja, jaką właśnie otrzymujemy w "szkole życia". Pozytywne myślenie to dyscyplina zauważania dobrych rzeczy w swoim życiu, która w Klubie utrwalana jest na każdym spotkaniu w Sukcesie Na Co Dzień, kiedy każdy uczestnik wymienia swój większy lub mniejszy sukces z ostatniego tygodnia.

Pozytywne myślenie objawia się w pozytywnych oczekiwaniach w stosunku do wyników działania, zarówno swojego, jak i innych. Jedną z zasadniczych cech człowieka sukcesu jest nawyk pozytywnego oczekiwania, że się uda i koncentrowanie się na tym, co trzeba zrobić, aby się udało, a nie szukanie przyczyn, dla których ma się nie udać. "Magiczne" właściwości pozytywnego oczekiwania zostały eksperymentalnie udowodnione wiele razy, nawet "na szczurach" (po przykłady odsyłam do książki "JA").

Umysł nasz, nawet jeśli świadomie nie zdajemy sobie z tego sprawy, ma tendencję do automatycznego dążenia do realizowania obrazów, które "widzi". Jeśli chcemy osiągnąć wyznaczony cel, musimy pielęgnować w myśli pożądany obraz ("jestem szczupły"), a nie obraz tego, czego nie chcemy ("jestem za gruby"). W tym wypadku pozytywne myślenie sprowadza się do dyscypliny wyobrażania sobie tego, co chcemy osiągnąć i do czego zmierzamy, a nie tego, czego się obawiamy i nie chcemy, aby się wydarzyło.

Pozytywne myślenie związane jest z rozwijaniem odpowiedzialności, która objawia się w patrzeniu w przyszłość, a nie w rozpamiętywaniu błędów przeszłości. Ludzie, którzy zamiast zastanawiać się nad rozwiązaniem ("kiedy mamy następny pociąg?"), szukają winnych lub obwiniają siebie ("trzeba było wcześniej wyjść"), sprawiają wrażenie, jak gdyby wierzyli, że można zmienić przeszłość. Nikomu, jak do tej pory (poza zmienianymi od czasu do czasu podręcznikami historii) nie udało się zmienić przeszłości. Dlatego - zamiast tracić czas na usprawiedliwianie się i tłumaczenie - lepiej zastanowić się: co JA mogę zrobić w tej konkretnej sytuacji, aby było lepiej - i nie szukać wykrętów, albo mieć pretensje. Jeśli ktoś, na przykład, spóźnił się na spotkanie ze mną, naprawdę nie mam ochoty tracić jeszcze więcej czasu na wysłuchiwanie jego prawdziwych, czy zmyślonych historii o problemach, jakie go spotkały. Co mnie obchodzi, że Pan Piotruś nie wziął z domu dowodu osobistego, a miał do odebrania przesyłkę na poczcie, więc pojechał do domu po dowód? Taką dokładnie historią poczęstowano mnie w łódzkim Grafik Master, kiedy przyszedłem na wcześniej umówione spotkanie i żadnemu z jedzących drugie śniadanie pracowników nie przyszło do głowy, żeby się ruszyć z miejsca i zastąpić kolegę (nie muszę dodawać, że nie mam zamiaru mieć więcej do czynienia z tą firmą).

Pozytywne myślenie jest umiejętnością i może stać się nawykiem. Nigdy nie należy koncentrować się na przeszłości, bo to, co się stało "już się nie odstanie". Zawsze można odruchowo myśleć o przyszłości: jak można pomóc w danej sytuacji, a jeśli nie można pomóc, to chociaż nie przeszkadzać (gdybym nie usłyszał tej historii z dowodem osobistym, może nie uciekłbym tak szybko).

Jeśli ja jestem w sytuacji "winowajcy" (zostańmy przy przykładzie spóźnienia na spotkanie), myślę przede wszystkim, jak zrekompensować stracony czas tej drugiej osoby i odbudować zaufanie do mnie. Zawsze staram się koncentrować przede wszystkim na przyszłości i patrzeć "do przodu", a nie "do tyłu". To spojrzenie w przyszłość może również dotyczyć postanowienia nauczenia się czegoś nowego (na przykład punktualności, jeśli jest to mój problem, czy precyzyjniejszego umawiania się, itd).

Pozytywne myślenie, to niezbędna umiejętność reagowania na zmiany przez zadawanie sobie pytania, jak wykorzystać nową (często pozornie trudniejszą) sytuację na swoją korzyść. To zaczynanie zdań od: teraz..., w tej sytuacji... a nie: przed wojną..., dawniej..., za komuny...

Umiejętność dostrzegania pozytywów w każdej sytuacji jest uważana za jeden z mierników zdrowia psychicznego. Osoby, które umieją dostrzegać dobre strony u innych ludzi i zauważać pozytywne aspekty wydarzeń, są bardziej lubiane, pogodniejsze i - o dziwo - mniej chorują. Chociażby tylko dlatego warto świadomie doskonalić swoje umiejętności pozytywnego myślenia.

Pozytywne myślenie to także "zapał do życia", aktywne branie problemów w swoje ręce, realizowanie marzeń, odważne próbowanie nowych rozwiązań, wiara w swoje możliwości, a nie bierne narzekanie na przeciwności losu, zatruwanie siebie i otoczenia poczuciem bezsilności i niemożności.