Jeśli porównać naukę samouznania do, na przykład, nauki jazdy na nartach, można zauważyć ciekawą analogię: jeśli mamy złe nawyki dotyczące budowania fałszywego samouznania, to (podobnie jak w wypadku złych nawyków przy jeździe na nartach) dodatkową trudnością jest konieczność oduczenia się ich.

Potrzebne są kursy popularyzujące wiedzę na temat samouznania, które inspirowałyby do odnajdywania indywidualnych, czasem głęboko ukrytych, możliwości. Odkrywanie i uruchamianie swojego potencjału powinno wynikać z wiedzy na temat samorealizacji, technik skutecznego działania i wywierania wpływu.

Można (i trzeba) uczyć jak być produktywnym i szczęśliwym. Jak, bez poczucia winy, egzekwować swoją wolność. Jak realizować marzenia, pokonywać stres, rozwiązywać problemy zawodowe i osobiste. Potrzebna jest, zebrana w zwięzłym modelu, wiedza o sobie, swoich emocjach, świadomości i podświadomości. Ważne, aby zrozumieć jak to wszystko jest powiązane z hierarchią potrzeb człowieka i samouznaniem. Potrzebny jest także zbiór praktycznych technik stawiania celów i skutecznego ich osiągania.