Oklaski są istotnym elementem spotkań klubowych. Wyrabiają przyjemne skojarzenia w osobach występujących i podnoszą ich poczucie ważności. Ma to wpływ na podświadomość, gdyż utrwala przekonanie, że publiczne występowanie jest czymś przyjemnym i nagradzanym. Każda mowa w Łańcuszku Mówców jest oklaskiwana, jak również oklaskiwane są wypowiedzi Recenzentów.

Oklaski spełniają również rolę porządkową. W Łańcuszku Mówców, jak i w innych wystąpieniach - za wyjątkiem mów programowych - obowiązuje zasada, że po wyczerpaniu przydzielonego czasu, oklaski przerywają mowę.

Przy przedstawianiu się na początku spotkania oraz w Sukcesie Na Co Dzień krótkie oklaski, po każdym wypowiadającym się, nadają wartkości tym punktom programu i wyraźnie oddzielają jednego mówcę od drugiego. Zdarzają się czasem osoby, które nie są pewne, czy skończyły: przestały mówić, ale jeszcze stoją i rozglądają się. Oklaski są delikatnym przypomnieniem, że inni też chcą zabrać głos.

W stosunku do mówców programowych obowiązuje specjalna kurtuazja. Po zapowiedzi Przewodniczącego Spotkania, oklaski dodają otuchy mówcy wędrującemu w stronę podium i nie powinny umilknąć aż dotrze on do mównicy (aby to ułatwić, mówcy programowi powinni świadomie zajmować miejsca blisko podium). Mówca jest, oczywiście również żegnany oklaskami.

Oklaski są wyrażeniem uznania i szacunku dla osoby, która je od nas otrzymuje. Powinny być naturalne i szczere. Jeśli uważasz, że są nie na miejscu - nie klaszcz: Twoje ręce należą przecież do Ciebie.