Jedwabne pończoszki
10/10 ( IMDb: 6.9/10)

Jedna z moich najbardziej ulubionych komedii. Fred Astaire w roli amerykańskiego producenta filmowego oraz Cyd Charisse w roli Ninotchki Yoschenko. Jest dla mnie wielką zagadką dlaczego ta perełka filmowa nie jest bardziej popularna i podziwiana. Osobiście mogę ten film oglądać kilka razy pod rząd i ciągle zachwycać się jego kunsztowną konstrukcją, doskonałą grą aktorów i dialogami.

Przepięknie, barwnie, dowcipnie i z dużym wdziękiem pokazana historia miłości, która przebija się przed barierę systemów politycznych i łączy Rosjankę z Amerykaninem. Mnóstwo urzekających swoim czarem i humorem scen. Na dodatek rewelacyjne piosenki i tańce. Każda scena precyzyjnie przygotowana i starannie zmontowana.

Historia w skrócie wygląda tak: wysyłano kolejno trzech agentów rosyjskich, aby przywołać do porządku (i przywieźć do kraju) znakomitego rosyjskiego kompozytora, któremu Paryż przewrócił w głowie, ale żaden z nich nie wrócił. Kolej na następnego, tym razem doskonale sprawdzonego ideowo, agenta o nazwisku Yoschenko, który okazuje się być piękną i młodą kobietą. W Paryżu zaczyna ona od zdecydowanego potępienia dekadencji świata zachodniego, ale stopniowo ulega faktom, czarowi Paryża i Freda Astaire'a. Ale to jeszcze nie koniec...

Aż nie do wiary, że można tak pięknie i w czarująco dowcipny sposób przedstawić zimną wojnę i stosunki między Zachodem i Wschodem, nie ujmując nic faktom historycznym i nie przesadzając, a jednocześnie swobodnie i z wdziękiem bawić się tym tematem.