Panika
10/10 ( IMDb: 7.0/10)

Rewelacyjny, chociaż mało znany, mało popularny i zrobiony dość niskimi nakładami film na temat sensu życia. Reżyser Henry Bromell w bardzo oryginalny sposób pokazuje życie z punktu widzenia płatnego mordercy, który przeżywa kryzys i czuje się jak "pies przejechany przez samochód, który powoli gnije na poboczu drogi".

Każda rola w tym filmie to osobne dzieło sztuki. Synek Sammy (David Dorfman) -- rewelacjnie naturalny i spontaniczny sześcioleni chłopiec. Neve Campbell, moja ulubiona aktorka, gra rolę 23 letniej Sarah Cassidy, która już niby wszystko wie i rozumie o życiu, bo wiele poznała, a z drugiej strony jeszcze ciągle nie wie jak zacząć żyć. Główna postać filmu: Alex (William H. Macy) -- wychowany przez despotycznego ojca i wciągnięty w tryby "biznesu rodzinnego" -- nigdy się nie złościł w życiu i nie zna swoich emocji. Psychologa gra sławny z Threes Company, zmarły już niestety, John Ritter. W roli ojca Donald Sutherland, matkę gra Barbara Bain, a żonę Tracey Ullman.

Jest oczywiście wątek miłosny i trochę seksu. Mnóstwo analogii do sytuacji amerykańskiego biznesu i wiele ironicznego humoru na temat popularnych "prawd życiowych", kiedy na przykład ojciec wyjaśnia malutkiemu synkowi co to jest przeznaczenie. Wszystko właściwie wiadomo i wszystko jest uporządkowane, a jednak coś nie gra w tej rodzinie. Jak pod mikroskopem można obserwować popularne problemy życiowe. Jest miłość, zazdrość, dominacja. Jest psychologia. Na czym właściwie polega pomoc dobrego psychologa czy psychiatry? Jest również wzmianka o powieści Czechowa, "Mewa", w której młoda kobieta zakochuje się nieszczęśliwie w starszym mężczyźnie.

Fantatyczna muzyka i przepiękne zdjęcia.