Pseudonim Betty (lub: Betty Fisher i inne historie)
6/10 ( IMDb: 7.0/10)

Betty Fisher, która miała trudne dzieciństwo z chorą psychicznie matką, osiąga sukces swoją pierwszą książką. W książce opisuje przygody w Nowym Yorku i konflikt z mężem, z którym się rozwiodła. Ma synka, który nagle tragicznie umiera, a jej zwariowana matka porywa dla niej podobne dziecko, żeby ją pocieszyć.

Betty chce oddać to dziecko (które już jest poszukiwane w telewizji), ale w końcu zatrzymuje je. Dziecko było najwyraźniej zaniedbane i bite przez matkę, panią Carole Novacki, która nawet nie jest pewna kto jest ojcem, a Betty obsypuje je prezentami. Jest kilka czarnych charakterów i sceny mrożące krew w żyłach. Wygląda na to, że wszystko opiera się o łóżko (może tak we Francji jest).

Ładne zdjęcia. Film trzyma w napięciu. Świetna gra głównej aktorki, Sandrine Kiberlain, nie zmienia faktu, że film jest dość głupio pomyślany. Owszem, miłość do dziecka to piękna rzecz. Owszem, warto się kochać, a nie puszczać. Owszem, warto mieć szlachetnych przyjaciól, a nie kombinatorów i oszustów ze światka przestępczego. Ale przeprowadzanie dowodu, że porywnie dzieci może być czasem dobrym rozwiązaniem, to już trochę przesada.